DEMOKRACJA JEST SAMORZĄDEM

Harold W. Percival

CZĘŚĆ II

CZTERY KLASY OSÓB

Ludzie grupują się w cztery klasy lub zakony, bez względu na to, jaką mają władzę. Ale rząd, który daje najwięcej okazji i dzięki którym można je najłatwiej odróżnić, to Demokracja. Te cztery klasy nie powinny być oceniane według żadnych zwykłych lub określonych reguł, takich jak system kastowy Hindusów; lub według rangi lub pozycji, urodzenia, bogactwa, przekonań lub polityki. Nieświadomie jednostki grupują się w cztery rzędy według jakości i klasy indywidualnego myślenia.

Ten, który urodził się w klasie lub porządku, utrzymuje się w tym porządku lub myśli, kierując się do następnego porządku. Jeśli czyjeś myślenie jest kontrolowane przez okoliczności lub warunki, w których się znajduje, pozostaje w kolejności, w której się urodził lub w której zmuszają go okoliczności. Z drugiej strony, jeśli jego myślenie jest innego rzędu, to jego myśl ustawia go w kolejności, do której należy - niezależnie od jego narodzin lub pozycji na świecie.

Cztery klasy lub zakony to: robotnicy lub ludzie-ciała, kupcy lub pożądacze, myśliciele lub myślący ludzie; i znawcy lub ludzie wiedzy. Każde zamówienie obejmuje nieco pozostałe trzy zamówienia. Nie oznacza to, że cztery rzędy składają się z czterech rodzajów ciał fizycznych; oznacza to, że cokolwiek się dzieje, dokonuje się poprzez pragnienie i odczucie Wykonawców w ciałach mężczyzn i kobiet, w których przebywają Wykonawcy; i że takie myślenie, które odbywa się poprzez pragnienie i odczuwanie Wykonawcy w jakimkolwiek ludzkim ciele, utrzymuje Wykonawcę w klasie, w której jest, lub zabiera je i jego ciało z miejsca, w którym się znajduje, i umieszcza je w innym zamówienie. Żadna moc nie może wyciągnąć człowieka z jego własnego porządku i ustawić go w innym porządku. Zmiana kolejności, do której należy każdy, nie jest dokonywana z zewnątrz; zmiany dokonuje się od wewnątrz tego. Każde myślenie ustawiło go w takiej kolejności, w jakiej jest. Każde myślenie utrzymuje go w kolejności, w jakiej się postawił; i każdy postawi się w jednym z innych porządków, jeśli zmieni sposób myślenia, który robi, na myślenie, które czyni ten inny porządek. Obecne przeznaczenie każdego jest tym, co w przeszłości sam uczynił swoim myśleniem.

W każdym kraju na świecie znaczna większość ludzi to ludzie-ciała, robotnicy-ciała. Stosunkowo niewielka liczba to kupcy, pożądający. Znacznie mniejsza liczba to myśliciele, myślący ludzie. A znawców, ludzi wiedzy, jest niewielu. Każda osoba składa się z czterech rzędów, ale w każdym przypadku jedna z czterech rządzi pozostałymi trzema. Dlatego każdy człowiek jest człowiekiem-ciałem, człowiekiem-pożądaczem, człowiekiem-myślącym i człowiekiem-wiedzą. Dzieje się tak dlatego, że ma maszynę do ciała, z którą może operować i pracować, i bardzo tego pragnie, i trochę myśli, i wie mniej niż myśli. Ale tematy, o których myśli, czynią go człowiekiem ciała, handlarzem, człowiekiem myśli lub człowiekiem wiedzy. Istnieją więc cztery klasy istot ludzkich: ludzie-ciała, kupcy, myśliciele i znawcy; i własne myślenie ustawia to w kolejności, w której należy. Prawo brzmi: jesteś taki, jak myślisz i czujesz: myśl i czuj, jak chcesz; będziesz taki, jak myślisz i czujesz.

Jeśli myślenie dotyczy głównie cielesnych apetytów i przyjemności ciała, jego wygody i rozrywki, wówczas jego ciało kontroluje myślenie; i bez względu na wykształcenie i pozycję życiową, jego myślenie o ciele stawia go i należy do porządku ludzi-ciał.

Jeśli ktoś myśli, ma zaspokoić swoje pragnienia zdobywania, zdobywania, posiadania, czerpania zysków z kupowania, sprzedawania, pożyczania pieniędzy, a następnie handlu i zdobywania kontroli nad swoim myśleniem; myśli i pracuje dla zysku; ceni sobie zysk ponad wygodę i inne rzeczy; a jeśli urodził się lub wychował w jednej z pozostałych trzech klas lub zakonów, jego myślenie zabierze go z tej klasy i ustawi w kolejności kupców.

Jeśli ktoś pragnie reputacji i renomy swojego nazwiska jako odkrywcy, odkrywcy lub dobroczyńcy, lub wyróżnia się w zawodach lub sztuce, wówczas jego myśli są przekazywane tym podmiotom; ceni podmiot swojego myślenia i ceni sobie imię ponad wygód i korzyści; a jego myślenie odróżnia go i porządkuje według porządku myślicieli.

Jeśli ktoś pragnie wiedzy przede wszystkim, a zwłaszcza tego, co może z nią zrobić, nie jest zadowolony z pociechy, zysku, reputacji i wyglądu; myśli o pochodzeniu, przyczynach i przeznaczeniu rzeczy, a także o tym, kim i kim jest i jak się stał. Nie będzie zadowolony z teorii i niezadowalających wyjaśnień innych. Pragnie i myśli o zdobyciu wiedzy, aby mógł ją poznać i służyć innym. Ceni wiedzę ponad cielesne pragnienia, posiadłości i ambicje, chwałę lub sławę, lub przyjemność z mocy myślenia. Jego myślenie ustawia go w kolejności znawców.

Te cztery klasy ludzkie istnieją pod każdym rządem. Ale jednostka ma ograniczoną monarchię lub arystokrację, jest upośledzona i powściągliwa w oligarchii lub despotyzmie. Tylko w prawdziwej demokracji może mieć pełną możliwość bycia tym, kim się staje. Chociaż podejmowano wiele prób demokracji, nigdy nie istniała prawdziwa demokracja na ziemi wśród ludzi, ponieważ zamiast korzystać z ich prawa do wolności i możliwości uczciwej myśli i wolności słowa, ludzie zawsze pozwalali sobie pochlebiać i oszukali lub kupili i sprzedali.

W wielkich cywilizacjach prehistorycznych, podobnie jak w mniejszych cywilizacjach w czasach historycznych, ilekroć zmieniające się cykle wieków i pór roku rozwijały demokrację, standardy społeczne ulegały zmianie; ale ludzie nigdy nie skorzystali z okazji, by rządzić sobą jako jednym narodem. Niezmiennie korzystali z okazji, by zdobyć pociechę, bogactwo lub władzę; i pozwalać sobie, jako jednostkom, stronom lub grupom, na to, co uważali za swoje własne interesy lub przyjemności życia. Zamiast stawać się odpowiedzialnymi obywatelami indywidualnie i wybierać najlepszych i najbardziej kompetentnych mężczyzn na swoich gubernatorów, ludzie zrzekli się swoich praw jako narodu, pozwalając demagogom oszukać i przekupić ich obietnicami lub zakupem ich głosów.

Zamiast każdego z obywateli dbającego o interesy wszystkich ludzi, większa liczba obywateli zaniedbała dobrobyt publiczny: skorzystali oni z wszelkich osobistych korzyści, jakie mogliby uzyskać dla siebie lub swojej partii i pozwolili na przejęcie urzędów państwowych przez oszustów politycznych. Demagogowie zdegradowali i zhańbili tak honorowe warunki, jak polityka, polityk, mąż stanu, by być synonimami wyrzutów, oszustw, grabieży, kradzieży, złości osobistej lub władzy.

Politycy wcielają się w lisy i wilki podzielone na stada. Następnie walczą ze sobą o opiekę nad stadami owiec-obywateli, które głosują na władzę. Następnie, ze swoją przebiegłością i drapieżnością, lisy-politycy i wilczy politycy grają przeciwko owcom-obywatelom w grze o specjalnych interesach jako „kapitał” przeciwko „pracy” i „praca” przeciwko „kapitałowi”. Gra jest przekonanie się, po której stronie uda się dać najmniej, a najwięcej, a lisy i politycy wilków składają hołd obu stronom.

Gra trwa, dopóki Capital nie doprowadzi Partii Pracy do stanu niewoli lub rewolucji; lub dopóki praca nie zniszczy kapitału, a także doprowadzi do ogólnego zniszczenia rządu i cywilizacji. Lisowi politycy i wilczy politycy są winni; ale naprawdę odpowiedzialnymi i winnymi są obywatele, „kapitał” i „praca”, którzy sami często są lisami i wilkami przypominającymi owce. Kapitał pozwala politykom wiedzieć, w jaki sposób spodziewa się dać najmniej Partii Pracy i uzyskać najwięcej, za pieniądze wniesione na głosy Partii Pracy. A Partia Pracy mówi politykom, jak chce kontrolować, jak najwięcej i jak najmniej dawać Kapitałowi, w zamian za ilość głosów, jaką daje Partia Pracy.

Politycy partii walczą ze sobą o kontrolę kapitału i pracy. Kapitał i praca walczą o kontrolę nad sobą. W ten sposób dążenie każdej ze stron i każdej strony do zabezpieczenia własnego interesu, niezależnie od interesów drugiej strony, może jedynie doprowadzić do utraty interesów wszystkich. W pewnym sensie chodziło o to, co stało się z demokracjami z przeszłości, bez względu na to, jakie strony lub strony były znane. I właśnie o tym grozi to, co obecnie nazywa się demokracją.

Prawdziwą Demokracją będzie rząd złożony z najzdolniejszych i najbardziej kompetentnych spośród ludzi wybranych głosami ludu do sprawowania władzy, stanowienia prawa i osądzania, a także mężów stanu i oficerów dla dobra i interesu wszystkich ludzi, tak jakby wszyscy byli członkami jednej dużej rodziny. W godnej rodzinie nie ma dwóch takich samych członków pod względem wieku, zdolności i skłonności, ani nie są oni równi pod względem zdrowia i zdolności do równych obowiązków życiowych. Żaden członek nie powinien gardzić ani uważać żadnego innego członka za gorszego w sensie zawstydzenia się za niego lub za niego. Są tacy, jacy są. Każdy z nich ma określony stosunek do każdego z pozostałych członków i wszyscy są zjednoczeni określonymi więzami relacji jako jedna rodzina. Zdolni i silni powinni pomagać słabym lub słabym, a ci z kolei powinni próbować stać się skutecznymi i silnymi. Każdy pracujący na swój sposób dla dobra innych będzie pracował nad poprawą siebie i rodziny. Tak więc prawdziwą demokracją będzie rząd wybrany i upoważniony przez lud do rządzenia narodem dla dobra i dobra wszystkich ludzi jako jednego narodu.

Prawa autorskie 1980 przez The Word Foundation, Inc.