THE
WORD
CZERWIEC 1916
| Copyright 1916 autorstwa HW PERCIVAL |
CHWILE Z PRZYJACIÓŁMI
Czy teozoficzna doktryna naszego cierpienia na ziemi nie jest karmiczną odpłatą, na równi z teologicznym stwierdzeniem naszego cierpienia jako zemsty w piekle, ponieważ oba twierdzenia muszą być przyjęte na wiarę jedynie; a ponadto jest się tak dobrym jak inni, aby wytworzyć dobroć moralną?
Obie doktryny są na równi i muszą być przyjmowane na wiarę tylko wtedy, gdy umysł jest w stanie nierozsądnym lub dziecięcym. Doktryny są akceptowane, podobnie jak alfabet i tabliczka mnożenia są brane przez dziecko - na wiarę.
Kiedy umysł rozumujący analizuje doktryny, stwierdza, że cierpienie na ziemi opiera się na prawie i sprawiedliwości, a dowodzi tego doświadczenie życia, i że doktryna piekła jest arbitralnym edyktem sformułowanym przez politykę teologiczną. Umysł nie może znaleźć powodu do wiecznego cierpienia w piekle jako zemsty za krzywdy wyrządzone w dużej mierze przez niewiedzę w jednym krótkim życiu na ziemi, zwłaszcza gdy zło wydaje się być często wymuszane siłą okoliczności i środowiska, które nie zostało spowodowane przez cierpiącego.
Reinkarnacja i cierpienie na Ziemi jako karmiczna zemsta, stosowane w wyjaśnianiu faktów życia, działają zgodnie z prawem, podobnie jak tabliczka mnożenia i arytmetyka. Cierpienie jest postrzegane jako rezultat działania wbrew prawu i nie jest karą, ale doświadczeniem niezbędnym do uczenia się, by nie działać. Bardziej wiarygodne jest inteligencja, że świat i miejsce człowieka w nim są wynikiem prawa, a nie rezultatem kaprysu despoty.
Nie można powiedzieć, że teologiczna doktryna piekła jest tak dobra, jak teozoficzna doktryna odpłaty karmicznej, aby wytworzyć dobroć moralną, gdyż nigdy nie może narodzić się siła moralna ze służalczego strachu. Doktryna piekła zmusza dobroć do strachu przed karą. Zamiast tego rodzi moralne tchórzostwo i sugeruje niesprawiedliwe działanie.
Doktryna odpłaty karmicznej poprzez reinkarnację pomaga umysłowi znaleźć własne miejsce i pracować w świecie i pokazuje mu prawdziwą drogę przez życie. Rezultatem jest dobroć moralna.
Nie ma dowodu na teologiczne piekło. Poczucie sprawiedliwości buntuje się przeciwko i rozwiewa lęk przed nim, gdy umysł rośnie w siłę i zrozumieniu. Dowodem karmy jest poczucie sprawiedliwości tkwiące w człowieku. Zdolność widzenia i rozumienia tego zależy od jego chęci zobaczenia swojego złego zachowania i naprawienia go poprzez zwykłe działanie.
Przyjaciel [HW Percival]